Dit keer aandacht voor een auteur die nog geen boeken op zijn naam heeft staan. Deze auteur maakt zijn debuut met een autobiografisch verhaal. Over welk boek ik het heb? Over ‘De regen kwam van binnen’ van Dennis Biesma.

Wie is Dennis Biesma?
Voor mij tot voor kort een onbekend iemand. Via diverse sociale media platforms kwam zijn boek ‘De regen kwam van binnen’ meerdere keren voorbij en trok mijn aandacht. Na het lezen van de achterflap, dat respect bij mij opriep heb ik Dennis benaderd of ik zijn boek zou mogen lezen. Inmiddels heb ik dit gedaan en is Dennis door zijn autobiografische verhaal voor mij geen onbekende meer.

Benoemen is pijnlijker dan zwijgen
&
Zwijgen is niet voor iedereen weggelegd

Deze ware woorden staan te lezen op de eerste bladzijde van het boek en kloppen wat mij betreft als een bus! In de proloog neemt Dennis me mee naar het sterfbed van zijn vader. Dennis, die dan al jaren niet meer gelooft, zet voor zijn vader zijn principes aan de kant en bid voor hem. Dit getuigt van respect voor zijn vader, die zijn vader helaas niet voor hem heeft, althans dat vind ik. Want de laatste woorden van zijn vader zijn namelijk dat hij het jammer vindt dat hij alleen zijn moeder en zijn broer Fred in het paradijs terug zal zien. Dit past in het plaatje van hun geloof.

Wanneer je niet meer gelooft, wordt je uitgesloten en mag niemand van de Jehovah Getuigen nog contact met je opnemen en jij niet met hen. Dennis staat op dat moment nog steeds geregistreerd als Jehovah Getuige ondanks dat hij niet meer gelooft. Door deze registratie is hij niet uitgesloten. En kan hij daarom zijn stervende vader bezoeken en zijn moeder bijstaan.

Daarna neemt Dennis me als lezer mee naar zijn jeugd. Hij is de jongste en heeft twee broers, Fred en Ronald. Dennis groeit op in het Rotterdamse Kralingen in een gezin die aanhangers zijn van de Jehovah. Het geloof vraagt van zijn aanhangers dat zij een aantal uren per week prediken. Dennis wordt dan ook op jonge leeftijd meegenomen om bij de deuren langs te gaan en het geloof te verkondigen. Op jonge leeftijd worden de kinderen dus al verplicht om te prediken. Het is dan ook niet vreemd dat Dennis later ook gaat prediken. Niet alleen langs de deuren maar ook tijdens bijeenkomsten.

Daarnaast zijn er ook heel veel leuke dingen, die voor ons heel normaal zijn, binnen het geloof van Jehovah Getuigen verboden. Denk dan aan het vieren van een verjaardag, Sinterklaas, Kerst en dergelijke. Dennis heeft het dan ook best moeilijk op school, hij wordt al snel als een buitenstaander gezien. Dit raakt mij diep en ik heb het echt met hem te doen.

De vloer in de woonkamer veranderde in een moeras van verdriet!

Binnen de gemeenschap van Jehovah Getuigen sturen de ouderlingen het liefst op dat de jeugd laaggeschoold blijft, gaan prediken en geen hbo opleidingen of hoger gaan volgen. Niet wijzer maken dan ze zijn en ook niet met mensen in aanraking laten komen die dit wel zijn. En wat wordt er in vredesnaam verteld aan de Jehovah Getuigen wanneer iemand het geloof de rug toekeert? Wat voor macht hebben die ouderlingen wel niet? Na uitsluiting blijken er mensen te zijn die zelfs een einde aan hun leven maken. Ik vind dat heftig om te lezen.

Daarnaast vind ik het heel verdrietig om te lezen hoe angstig Dennis is wanneer hij een weekend bij zijn uitgesloten opa en oma moest logeren. Hij dacht dat zij hem zouden vermoorden.

Tijdens het lezen van Dennis zijn verhaal ’De regen kwam van binnen’ heb ik echt moeite met de regels die door het geloof worden opgelegd. Maar aan de andere kant, wanneer je er mee opgroeit, alles voor lief neemt wat je verteld wordt en verder geen vragen stelt of mag stellen….Dan weet je niet beter denk ik.

Gelukkig heeft Dennis dit niet gedaan anders was het leven binnen de gemeenschap van Jehovah Getuigen nooit naar buiten gekomen. Dennis schrijft ook over zijn emotionele worsteling met het geloof maar ook de dilemma’s die op zijn pad komen. Een echte rollercoaster! En het moment dat hij er voor kiest om zich uit te schrijven als Jehovah Getuige.

Dennis deelt in zijn autobiografie veel over zijn leven binnen maar ook buiten de gemeenschap van Jehovah Getuigen. Hij doet onderzoek naar de regels en de misstanden van het geloof enspreekt met uitgeslotenen van het geloof. Hij analyseert die gesprekken en zijn onderzoeken. En de uitkomst daarvan zijn heftig, zo heftig dat ik daar behoorlijk van schrik.

Dat Dennis nu pas zijn verhaal naar buiten brengt daar heb ik ook respect voor. Zijn vader is inmiddels overleden en zijn moeder krijgt het wegens gezondheidsredenen niet meer mee. Hij heeft dus ondanks dat hij niet meer geloofde altijd in zijn hart rekening gehouden met zijn ouders en dat siert hem!

De autobiografie van Dennis Biesma is uitermate geschikt voor de rubriek op mijn site ‘Onder de aandacht’. ‘De regen kwam van binnen’ die ik 5 Sterren heb gegeven, plaats ik daarom dan ook graag in deze rubriek.‘