Cover
Op de cover staat een gehavende teddybeer en daarbij de titel van het boek “Monddood’. Het roept van allerlei gedachten bij me op, mijn interesse is gewekt. Want wat heeft die zielige kapotte beer te maken met ‘Monddood?’

Het verhaal
Daan Roos is nog getrouwd met Chantal maar ze liggen in scheiding. Chantal is een wispelturig type, die er geen moeite mee heeft haar positie als moeder van hun twee kids te misbruiken voor de echtscheiding.
Daan is op het internet op zoek naar een leuke date maar dan loopt hij de mooie Sylvia tegen het lijf! Sylvia valt ook voor Daan maar ze heeft de ziekte MS. Deze ziekte zorgt ervoor dat Sylvia haar grilligheid wordt versterkt. Daan woont deels bij Sylvia en deels in een aftandse camper.
Door de situatie waar Daan in terecht is gekomen, raakt hij verstrikt in wet- en regelgeving. Hij krijgt te maken met alle (hulp)instanties die er te bedenken zijn. En helaas werken die hem eerder tegen dan dat deze hem helpen. Ook zijn eerdere werkgever Freek, de schizofrene ex van Sylvia en haar buurman Mook helpen hem met hun acties van de wal in de sloot……

‘Want ik was net als zij afgedaald naar de rafelranden van de maatschappij en terechtgekomen in dit circus der amorfiteit waarin iedereen hierin zijn rol opeiste, maar dat impliceerde niet dat ik het aanvaardde.’

Mijn mening
Op de achterflap van deze roman staat dat ‘de taal van Niels Landstra laat zich niet 1, 2, 3 kennen, je moet zijn taal, zijn zinnen zorgvuldig lezen. En dat klopt! Zoals deze auteur met woorden en zinnen speelt heb ik nog niet eerder gelezen. Ik vind het knap. Wel zit er voor mij een nadeel aan want het is voor mij een verhaal die ik niet achter elkaar uitlees. Want hoe kunstig de auteur de gebeurtenissen beschrijft leest het verhaal niet vlot weg. Maar het verhaal houdt me wel bezig.

‘De graatmagere raadsvrouw die een antiek leesbrilletje op haar scherpe haakneus zette en over het montuur heen de gang in gluurde, verdronk zowat in een ruime toga. Door de rijk benaderde, perkamenten huid van haar nek en haar schaarse haardos die met warrige plukken de opkomende blanke huid van haar kleine hoofd bedekte, deed ze mij denken aan een aangeklede uil.’

Natuurlijk wil ik weten of Daan een fatsoenlijke omgangsregeling krijgt met zijn kinderen. Want wat Daan allemaal moet doen en wat er allemaal aan bureaucratische ellende over hem komt is om radeloos van te worden. Een troosteloze put zonder einde. De roman is in sommige facetten van het verhaal ongeloofwaardig maar er zitten ook situaties in verwerkt die ik erg realistisch vind!

En hoe gaat het dan verder met het ziekteproces van Sylvia? Niels weet me te raken met hoe hij het aftakelingsproces van Sylvia beschrijft en hoe liefdevol Daan daarmee omgaat. Heftig om te lezen. Het verdriet, de boosheid en de pijn van Sylvia zijn zo beschreven dat ze voelbaar zijn.
Ik vind dat in Daan zijn personage een sympathiek en empathisch karakter zit die door alle omstandigheden bijna de afgrond wordt ingeduwd….

En dan het einde wat Niels Landstra heeft bedacht voor zijn lezer. Pffft, ik was er behoorlijk door van slag…..Ondanks dat ‘Monddood’ voor mij wat langzamer las dan wat ik gewend ben, is deze roman 3,5 Sterren waard!