Cover

Op de cover staat het hoofdpersonage van dit non-fictie boek. Het ‘Wegwerpkind’ Marleen alias Rowena Verstraeten. De tekst onderaan op de cover verklaart de titel die gekozen is voor Rowena haar verhaal. Ze werd namelijk verwaarloosd, vernederd en mishandeld. Tegenwoordig zet Rowena haar ervaringen in om anderen te helpen.



Het verhaal

Marleen (alias Rowena dus) is gelukkig getrouwd met Ruby en ze hebben samen een dochtertje, Yana genaamd. Marleen werkt in de jeugdzorg waar ze haar eigen ervaringen uit haar traumatisch jeugd inzet om anderen te helpen. Op een dag laat een collega van Marleen haar een filmpje zien waardoor ze helemaal van slag raakt. Maar er over praten kan Marleen niet. Dit gaat ten koste van haar humeur en dat heeft uiteraard invloed op de sfeer in het gezin. Ruby weet op hoofdlijnen wat Marleen vroeger heeft meegemaakt maar geen details. Marleen lukt het niet om aan Ruby te vertellen waardoor ze zo van slag is geraakt. Na een paar dagen te lopen dubben besluit Marleen dat Ruby haar dagboekverslagen van vroeger mag lezen…..



Ruby leest de dagboeken van Marleen. Het verleden en heden wordt met elkaar verbonden en wordt er veel voor Ruby duidelijk. Verwaarloost door haar biologische moeder werd Marleen als baby al uit huis geplaatst en kwam ze terecht in een pleeggezin. Tien jaar lang ging het goed tot de ellende begon. De pleegouders gingen scheiden en uiteindelijk bleef Marleen als enige achter bij de pleegmoeder. De gefrustreerde pleegmoeder spuugde niet in de alcohol en reageerde zich af op Marleen. Ondanks dat medewerkers van zorginstanties regelmatig over de vloer kwamen bleven de zware mishandelingen onopgemerkt. Marleen besluit op haar viertiende dat het genoeg is geweest en forceert een uithuisplaatsing. Ze hoopt op een veilig huis maar zwerft een aantal jaar van instelling naar opvang, van pleeggezin naar woonbegeleiding en op het laatst van bank naar bank…..
Jaren later ontmoet ze Ruby, bij wie ze uiteindelijk een plek vond die ze thuis kon noemen.



In ‘Wegwerpkind’ neemt Marleen ons mee in de confrontatie met haar demonen en durft ze het rouwproces aan te gaan voor alles wat ze is kwijtgeraakt.



Mijn mening

Wat een ongelofelijk heftig verhaal. Wat heeft Marleen, Rowena dus, veel ellende meegemaakt. Gruwelijk gewoon. Naar aanleiding van de informatie dat ik over ‘Wegwerpkind’ had gelezen en gehoord, had ik verwacht dat ik tijdens het lezen heel wat tranen zou vergieten. De zakdoekjes lagen dan ook al klaar. Natuurlijk zijn er tranen over mijn wangen gebiggeld maar die zijn niets in vergelijking met de enorme boosheid die Marleen haar verhaal bij mij heeft opgeroepen. 



Tijdens het lezen heb ik verschillende keren geroepen ‘van dit meen je toch niet!’ Maar ook diverse keren heb ik aardige wat krachttermen gebruikt, die niet voor herhaling vatbaar zijn. Wat ik heel erg vond om te lezen is dat de medewerkers van de zorginstanties zich zo hebben laten manipuleren door die afschuwelijke pleegmoeder! En dat ze nooit eens het gesprek alleen met Marleen zijn aangegaan. Dit doet erg veel met mij, ook nu ik dit opschrijf. Dat de pleegmoeder nog welkom is in het gezin van Marleen en Ruby begrijp ik dan ook niet. Het zegt eigenlijk ook wel iets over watvoor een krachtige vrouw Marleen is.  



De keuze van Marleen om Ruby haar dagboekverslagen te laten lezen heeft er toe geleid dat het praten over alles wat Marleen heeft meegemaakt een stukje makkelijker maakt. Die dagboekverslagen komen trouwens uit Rowena haar echte dagboeken.



Ik vind het heel goed van Marleen dat ze contact heeft gezocht met Indra. Indra was een van de zorgverleners die het pleeggezin begeleidde. Al is het jaren later, heeft Marleen haar alsnog verteld hoe het er allemaal in werkelijkheid toeging. 



Dat Marleen er voor gekozen heeft om haar ervaringen in te zetten om anderen te helpen en op die wijze er voor te zorgen dat die instanties hun werk beter doen, daar heb ik diepe respect voor. Zeker omdat ze door situaties die ze in haar werk ziet confronteert wordt met haar eigen afgrijslijke verleden.



Het boek heb ik nu een paar dagen uit en het verhaal laat me niet los. Ik hoop dat Rowena’s verhaal, dat ze samen met Jacodine van der Velde zo knap heeft verwoord en aan het papier heeft toevertrouwd, veel gelezen gaat worden.



‘Wegwerpkind’ krijgt van mij 4,5 sterren.