In de afgelopen week hebben de bezoekers aan de site van Boek2Musch het nieuwe item ‘De Week van’ een sneakpreview van je boekpresentatie ‘De Torenclub en de WRAAK van KEKET’ tijdens de Kinderboekenweek via een foto-impressie kunnen zien. Zijn er recensies te lezen, waaronder een blogtourrecensie, over de drie archeologische avonturenverhalen die geschreven zijn door Marianne v/d Wal.

Maar wie is Marianne v/d Wal?
Waar zal ik beginnen? Bij het begin dan maar? Ik ben geboren en getogen in Heteren en groeide daar met mijn zus en ouders op. Mijn hele leven heb ik huisdieren gehad: van konijnen tot zebravinken en van gerbils tot cavia’s. Als kind speelde ik veel buiten met vriendinnen, bouwde hutten, had een eigen tuintje en de liefde voor de natuur en archeologie (!) werd mij met de paplepel ingegoten. Ik had een rijke fantasie en had niet het flauwste vermoeden dat die ooit nog eens van pas zou komen, maar ik begon al gauw verhalen te verzinnen en met een stuk klassieke muziek schallend uit de radio, sprak ik mijn verhalen in op een cassetterecorder. Ook kreeg ik een rubriek in de schoolkrant. Op mijn 28ste ging ik samenwonen met Erik. We trouwden en onze koningswens werd vervuld: we kregen een zoon (Niels) en een dochter (Marloes). Ik kreeg een functie als kwaliteitsmedewerker bij een gerenommeerd hoveniersbedrijf, waar ik nog steeds met plezier werk. Ondertussen schreef ik spiegelverhalen voor de kerkdiensten en werkte ik bij de redactie van het kerkblad. Daar kwamen zulke leuke reacties op dat ik besloot er meer mee te gaan doen. Ik begon aan een cursus “Korte verhalen schrijven” totdat ik met een verhaal bezig was, waar veel meer in zat en ik besloot mezelf de ultieme uitdaging op te leggen: dit verhaal uitschrijven tot een verhaal dat de omvang heeft van een boek. Dat lukte en motiveerde me zelfs om het te laten drukken, maar dan moest de kwaliteit van het verhaal wel goed genoeg zijn. Ik verlegde mijn doel: ik zou mijn eigen boek uitgeven, inclusief een sfeervol omslagontwerp. Er volgden manuscriptbeoordelingen en herschrijfrondes en op aanraden van Marelle Boersma (schrijfcoach en thrillerauteur) gaf ik het niet in eigen beheer uit, maar bestormde ik de uitgeversmarkt ongevraagd met mijn manuscript. Jen Minkman van uitgeverij Dutch Venture Publishing was meteen enthousiast: “dit boek moet er komen!” Het begin van een vruchtbare samenwerking. Deel 1 van De Torenclub was geboren!

Afgelopen zaterdag was je boekpresentatie van het derde en laatste deel van je archeologische avonturenserie, het jeugdboek ’De Torenclub en de wraak van Keket’. Ik kan me best voorstellen dat het een feestje is geweest met een dubbel gevoel. Hoe heb jij zelf de boekpresentatie beleefd?
Het gevoel is inderdaad dubbel. Het voelt alsof je een fijn tijdperk afsluit. Ik ben toch een beetje van de personages gaan houden en wil ze eigenlijk het liefste meenemen naar nog meer avontuurlijke plaatsen, maar boekhandels verlangen een snellere opvolging van een volgend deel bij boekenseries, en dat is met mijn gezin en baan erbij niet haalbaar.
Anderzijds kijk ik met ontzettend veel dankbaarheid terug op de avonturen die Joost, Karlijn, Jeffrey en Gert beleefden. Zij durfden echt alles wat ik niet durf. Helden! Ik heb ontzettend genoten van het schrijfproces, van de samenwerking met de uitgever en illustrator (Danielle Futselaar, echt de beste illustrator die ik ken!) en van enthousiaste reacties van lezers. Het verhaal dat de omvang kreeg van een boek (deel 1) slaagde, en alles wat er daarna kwam was één grote bonus!

Hoe was de signeersessie?
De signeersessie was fantastisch. Midden in de Kinderboekenweek, hoe passend! Verrassend en hartverwarmend hoeveel lieve mensen de moeite nemen om naar Bennekom af te reizen voor mij(n boek); sommigen met bloemen, anderen met creatieve cadeaus zoals taart en zelfs een pak wc-papier zodat ik iemand kan inwikkelen als mummie. Het enthousiasme, de vele vragen wanneer het vierde boek eraan komt, de fijne gesprekjes, kinderen die beleefd om een handtekening komen vragen … Jong, oud, de boekhandel was vol gezelligheid. Ik ben dankbaar voor deze prachtige middag!

In al je drie verhalen ga je ook terug in de tijd. Heb je die verhaallijnen zelf bedacht of zijn deze gebaseerd op geschiedenis en cultuur? Hoe heb jij hier onderzoek naar gedaan? Heb je de landen zelf bezocht?
Alle legendes/mythes heb ik zelf bedacht, maar ze passen wel in de historische context en cultuur. Bij deel 2 en 3 heb ik wél echte godennamen gebruikt. Ik doe dan ook altijd veel research omdat ik de feiten helemaal kloppend wil hebben. Ik wil me niet schuldig maken aan geschiedvervalsing. Bovendien levert research nieuwe inspiratie! De verhaallijnen zijn wel fictie en die mix vind ik heerlijk. In Mexico (deel 2) en Egypte (deel 3) ben ik nog nooit geweest en ik ben dan ook jaloers op de kinderen van De Torenclub, mijn helden die alles durven wat ik niet durf!

Afscheid nemen van personages waar je al drie verhalen over hebt geschreven lijkt me niet makkelijk. Hoe ga jij hiermee om?
Ze hebben veel geleerd van elkaar en van hun avonturen en ik heb er vertrouwen in dat ze beter samenwerken dan ooit en dat ze stevig genoeg in hun schoenen staan om zichzelf uit benarde situaties te bevrijden zonder inmenging van hun schrijver.
Als ik ze erg ga missen, neem ik ze gewoon een keer mee op een kort avontuur, dat ik dan op mijn eigen website (www.mariannevanderwal.nl) plaats, ook voor al hun fans die ze ook zullen missen.

En nu? Even helemaal niets of heb je al een idee voor een nieuwe serie? Hoe bepaal je het onderwerp van je verhaal? Bedenk je dit voordat je gaat schrijven of krijg je de inspiratie al schrijvende?
Het bruist alweer van de ideeën! Ik ben volop research aan het doen voor een vierde boek. Deel 3 van De Torenclub verschijnt op vrijdag 13 oktober. Dat is ook de datum in 1307 waarop de Tempeliers werden gearresteerd in Frankrijk. Dé historische context voor mijn vierde boek. Ik heb altijd al over de Tempeliers willen schrijven en nu ga ik het doen. Zonder personages van De Torenclub, maar in mijn geliefde genre: archeologische avonturen, want dáár gaat mijn bloed gewoon sneller van stromen!
Het onderwerp van mijn verhaal krijg ik door research naar mysterieuze plekken op de wereld en al schrijvende krijg ik inspiratie over de invulling daarvan voor een verhaal.

Je hebt een dag gepland om te schrijven, hoe ziet die dag er dan uit?
Elke vrijdag slaap ik een uurtje uit en rond negen uur werk ik aan de eetkamertafel aan een boek. Deze dag bewaak ik fel. Daar komt (bijna) niemand tussen. Geen tijd voor werk, huishouden, of gezinsdingen die ook wel een dagje kunnen wachten. 😉 Kop koffie erbij en schrijven maar en bij de tweede beloon ik mezelf met een koekje erbij. Bengel, onze Jack Russell ligt tevreden naast me op de stoel.

En lukt het je dan ook altijd om op zo’n dag productief te zijn?
Als er niets belangrijks tussenkomt, wel, al ontkom je natuurlijk nooit helemaal aan het aannemen van pakketjes, het doen van een afwasje, of het uitlaten van de hond. Heb ik even te weinig inspiratie, of zit ik even vast in mijn verhaal, dan ga ik wat aanvullend researchwerk doen, of ik ga met een ander hoofdstuk verder en stromen de ideeën vanzelf binnen. Ik vind het altijd zo bijzonder dat ik steeds het vertrouwen heb dat de oplossing zich zal aandienen, en dat blijkt steeds terecht.

Hoe ziet jouw ultieme schrijfomgeving eruit om zo productief mogelijk te zijn?
Een opgeruimd, leeg huis, stilte (maar als ik een spannende scène schrijf, soms filmmuziek), een eettafel, een laptop en een kop koffie.

Wie of wat heeft jou ertoe gezet om verhalen te gaan schrijven?
Mijn fantasie en de enthousiaste reacties van anderen over de verhalen hebben mij gemotiveerd om daarmee door te gaan.

Wanneer je het laatste woord hebt geschreven van je manuscript en je het naar je uitgever hebt verstuurd voor de eerste review. Kun je het dan loslaten of blijf je ermee bezig totdat je feedback hebt ontvangen van je uitgever?
Ik laat het wel even los dan en ondertussen spam ik op de socials. Ook geef ik mezelf dan wel eens een schrijfpauze en spreek met vriendinnen af.

Hoe ziet je leven eruit wanneer je niet aan het schrijven bent? 
Als ik niet schrijf, ben ik gezinsmanager, lid van het hondenanimatieteam, bonsaikweker, tuinvrouwe en ik werk parttime als KAM-coördinator bij VDBH, een groot hoveniersbedrijf in Opheusden.

Stel dat:
Je wordt uitgenodigd door de grootste bibliotheek van de wereld om er een kijkje te komen nemen. In deze bibliotheek staan duizenden en duizenden boeken. De verrassing is dat jij een boek uit mag zoeken en mee mag nemen. Welk boek kies je dan uit en waarom?
Oei, wat moeilijke vraag! Een thriller van Esther Verhoef of Dan Brown, of andere in die genres.

Wat is het laatste boek dat je gelezen hebt en waarom heb je deze uitgekozen? En is dit laatste boek van je favoriete schrijver? Zo nee wie is je favoriete schrijver en waarom?
Mijn laatste boek was De Magdalena Codex van Jeroen Windmeijer & Jacob Slavenburg. Ik houd van archeologische mysteries, dus ik heb ervan genoten.
Ik heb geen favoriete schrijver. Er zijn zoveel briljante schrijvers: klassieke zoals Agatha Christie, Tonke Dragt en (nieuwere) toppers zoals Michael Reefs, Marelle Boersma, Esther Verhoef, Dan Brown, Philipp Vandenberg, Jeroen Windmeijer, Maren Stoffels. Ze hebben wel één ding gemeen: ze schrijven avontuurlijke en/of spannende verhalen!

Welke boeken liggen op je TBR en welke pak je als volgende op?
Deze fantastische boeken schreeuwen momenteel nog om mijn aandacht: De Tempeljagers (Michael Reefs) en Het Graal complot (Lynn Sholes & Joe Moore) en Mijn hart van IJs (van mijn eigen uitgever Jen Minkman).

Wat shop jij het liefste en waar?
In de boekhandel natuurlijk, maar ook een tuincentrum is voor mij een pretpark.

Gaat je voorkeur uit naar een sportieve wintervakantie, een stedentrip of lig je liever in de zon op het strand?
Eigenlijk houd ik het meeste van de mix, maar als ik moet kiezen: een sportieve wintervakantie, maar liever in de zomer dan, ha, ha! 😉

Welke vraag heb ik niet gesteld maar die had ik wel moeten stellen?
Of er autobiografische elementen in het verhaal zitten.

Wat is dan het antwoord op die vraag?
Ik beantwoordde deze vraag altijd ontkennend als iemand hem stelde, totdat ik mij realiseerde dat elke letter in feite autobiografisch is, want welke woorden je kiest, hoe je personages reageren, waarover je schrijft, welk thema er doorheen sijpelt en welk genre je kiest, is altijd een stukje van jezelf, zoals je bent, zou willen zijn, of juist niet.

Marianne, super dank je wel voor je medewerking aan de eerste ‘De Week van…..voor Boek2Musch. Ik heb onze samenwerking als zeer prettig ervaren!