Cover
De zachte kleuren en de lay-out die gekozen zijn voor de cover, ondanks de titel :-), zien er superleuk uit en nodigen mij uit om dit boek uit de kast te pakken. 

Het verhaal
Kitty zit ziek thuis met een burn-out. Om haar negatieve buien te doorbreken besluit ze een weekje naar Texel te gaan. Helaas is het weer grauw en grijs op de dag van vertrek, dus op het dek te gaan zitten voor de overtocht van Den Helder naar Texel is dan ook geen optie. Kitty besluit zichzelf te trakteren op een warme chocolademelk met slagroom en terwijl ze net haar eerste slok neemt hoort ze een bekende stem haar naam zeggen…. O Nee he Mees, haar collega! Het is wel de laatste persoon die Kitty wil zien en spreken! Door hem zit ze momenteel ziek thuis en stiekem hoopt ze dan ook dat ze zich het heeft verbeeld maar wanneer ze de stoel tegenover haar hoort kraken en ze voorzichtig opkijkt, kijkt ze recht in de priemende ijsblauwe ogen van…….. juist Mees, hij is het dus echt.

Mijn mening
Ik vind ‘Trammelant op Texel’ een gevoelig en mooi liefdesverhaal waarbij de hoofdpersonages Kitty en Mees een behoorlijke hobbelige weg af moeten leggen. De auteur heeft een prettige schrijfstijl dat vlot wegleest en haar boodschap is voor mij duidelijk (vast ook voor meer lezers maar laat ik het vooral bij me zelf houden).
 
Kitty ontdekt op Texel een hele andere kant van Mees, een die ze totaal niet kan plaatsen en ook niet begrijpt. Het levert extra gepieker bij Kitty op. Door het piekeren worstelt Kitty enorm met haar gevoel. Ze ziet dan ook enorme beren op de weg en het doen van aannames is haar dan ook niet vreemd.

Ik vind dat Kitty haar personage een hele ontwikkeling doormaakt. Ze komt in de soms wel pittige gesprekken met Mees erachter dat door de beren die ze op de weg zag en de aannames die ze heeft gedaan, mede oorzaak zijn van haar burn-out. Door die gesprekken wordt ze zich er van bewust wat haar acties hebben veroorzaakt. Best een heftige bewustwording. Mees wordt door hun gesprekken zich er van bewust hoe hij zich gedragen heeft ten opzichte van Kitty en dat dit niet altijd even handig is geweest. Ook voor Mees een mooi leermoment.

Houdt het in dat Kitty door die bewustwording nu gelijk van burn-out af is? Nee natuurlijk niet! Maar het maakt wel meer duidelijk en dat helpt. Gevoel (irrationeel en rationeel) doet veel met een mens, spiegelen en bewustwording van eigen (perfectionistisch) gedrag helpt wel.

‘Ik grom als ik mezelf erop betrap dat ik het weer doe. Ik ben weer te hard voor mezelf, wil mezelf weer te veel pushen’.

Voor mij zijn er in ‘Trammelant op Texel’ zeker een aantal situaties op een herkenbare wijze door Lily Frank beschreven. Elk mens heeft zo zijn/haar valkuilen. Het is prettig wanneer deze herkenbaar zijn en men er zich bewust van is of dat men door het lezen van dit verhaal zich er bewust van wordt.

De auteur heeft de klachten waar je last van kunt hebben bij een burn-out heel boeiend verwerkt in dit verhaal. Ook heeft ze de factoren waardoor de klachten bij Kitty zijn ontstaan goed verwoord. Ik vind ‘Trammelant op Texel’ dan ook een verhaal met een boodschap die 4,5 Sterren waard is!

Als slotzin van mijn recensie geef ik graag de waardevolle tip van Lily Frank aan jullie door.

Wanneer het praten over een probleem moeilijk is of niet lukt schrijf het dan voor jezelf op, het helpt!