Geboren in Amsterdam heeft Yvonne Deinert sinds 1965 verschillende woonplaatsen in Nederland gehad. Samen met haar man woont ze tegenwoordig in Den Hoorn. Naast dat Yvonne auteur is werkt ze als programmamanager in de zorg. Door haar werk zag ze wat de gevolgen van dementie voor het functioneren van degene die dit overkomt betekent. Maar ook voor zijn/haar omgeving. Dit inspireerde haar voor het schrijven van ‘Opa Goochel’. De gevolgen van dementie raken Yvonne dusdanig dat ze besloten heeft de royalty’s van haar boek ‘Opa Goochel’ te doneren aan de Stichting Alzheimer.

Cover
Wat een superleuke en aantrekkelijke cover heeft ‘Opa Goochel’. Het jongetje, die in het midden op de cover staat, gooit met zijn ene hand een aantal speelkaarten de lucht in en in zijn andere hand heeft hij zijn toverstaf…..wat gaat er gebeuren? De foto’s van Magische Midas vallen op, wie zou dit zijn? Ook roept de olifant vragen op. Wat is daarmee gebeurd? Snel de achterflap lezen dan weet ik vast snel meer!

Het verhaal
De opa van Roem was vroeger een hele wereldberoemde goochelaar. Als Magische Midas heeft de opa van Roem grote trucs laten zien. Zoals het laten verdwijnen van een olifant. Op een dag besluit Roem dat hij net zo beroemd wil worden als de Magische Midas. Wanneer hij bij zijn opa is, vraagt hij regelmatig wanneer opa hem grotere goocheltrucs wil leren. Maar telkens zegt opa tegen Roem dat hij daar te jong voor is. Hij moet minstens twaalf zijn. Wanneer Roem merkt dat opa steeds vergeetachtiger wordt, krijgt Roem haast. Hij weet dat opa zijn geheime goocheltrucs allemaal achter slot en grendel bewaard. Kan Roem op tijd achter opa zijn goochelgeheimen komen?

‘Ireo jakiet, je gelooft niet wat je ziet’.

Mijn mening
Wanneer we ouder worden, worden de meesten van ons ook wat vergeetachtiger. Dit hoort bij het ouder worden maar het is anders wanneer die vergeetachtigheid overgaat in dementie (Alzheimer).

Yvonne Deinert heeft met haar boek ‘Opa Goochel’ een begrijpelijk en boeiend verhaal geschreven. Die naar mijn mening zeker niet alleen geschikt is voor 8-12 jarigen. Ook voor oudere lezers is deze geschikt want de wijze waarop de moeder van Roem omgaat met de ziekte van haar vader is leerzaam. Daarnaast is het ook een boek dat gebruikt kan worden om met kinderen over het onderwerp dementie van een dierbare te spreken.

De auteur heeft namelijk de emoties van Roem, die wisselen van boosheid, teleurstelling, onmacht en verdriet, zo beschreven dat die herkenbaar zijn voor degenen die een dierbare met deze ziekte in zijn omgeving heeft. Voor mij zijn ze dit in ieder geval wel en laten me dan ook niet onberoerd.

‘Opa Goochel’ is een superleuk en spannend verhaal want gaat het Roem lukken om achter de goochelgeheimen van Magische Midas te komen? Kan Roem in de voetsporen van zijn opa treden en vaak met de magische spreuk

‘Ireo jakiet, je gelooft niet wat je ziet’

een publiek betoveren? Bij mij is dit in ieder geval wel gelukt en ik geef ‘Opa Goochel’ 5 Sterren!