Vandaag, 21 september 2023 is het Wereld Alzheimer Dag. De ziekte Alzheimer waar vandaag wereldwijd aandacht aan wordt geschonken. Deze ziekte is helaas nog steeds niet te genezen. En dat de ziekte Alzheimer heel wat met degene doet die het overkomt kan een ieder zich goed voorstellen. Maar het is niet alleen de Alzheimerpatiënt die worstelt met de diagnose maar ook zijn of haar naasten. Zo heb ik ook geworsteld toen deze diagnose werd vastgesteld bij mijn dierbaren. Het verhaal ‘De IJsselbrief’ waarin de ziekte Alzheimer een rol speelt raakte mij diep. Ik wil dan ook op deze Wereld Alzheimer Dag de roman ‘De IJsselbrief’ van Bertina Mulder graag onder de aandacht brengen.

Wie is Bertina Mulder
De in 1962 geboren Bertina heeft jarenlang gewerkt als communicatiemedewerker. Inmiddels werkt ze als zelfstandig tekstschrijver en webredacteur bij haar eigen bedrijf. Naast haar eigen onderneming runt ze samen met haar man een huisartsenpraktijk in Emst. En schrijft ze boeken. In juni verscheen haar roman ‘De IJsselbrief’. Een waargebeurde vondst in De IJssel inspireerde Bertina tot dit verhaal. Een schipper van het Deventer veerpontje had namelijk flessenpost gevonden. Mandy was de afzender van de Engelse filosofische brief die door de schipper uit de fles is gehaald. Iedereen was na het krantenartikel over de gevonden flessenpost en de brief van Mandy in Deventer alleen maar bezig met ‘Wie is Mandy’. Zo ook Bertina. Dit inspireerde haar tot het schrijven van deze prachtige en waardevolle roman.

Cover
Als ontzettende liefhebber van natuurfoto’s kan ik zeker wel een tijdje naar de cover van de ‘De IJsselbrief’ kijken, want wat is die prachtig!

Het verhaal
Wanneer Werner, de veerman van het Deventer pontje, op enig aandringen toch de fles uit De IJssel vist, had hij niet kunnen bedenken dat er een Engelse brief in de fles zou zitten. En wat voor eentje.

‘We are destroyed and then we rebuild. That’s human nature, right?’

De tekst die op het papier geschreven staat wekt het gevoel op dat Mandy, die de filosofische flessenpost heeft geschreven, worstelt met haar bestaan. In ‘De IJsselbrief’ maakt de lezer kennis met de mysterieuze briefschrijfster en de weg van de brief van Mandy naar Werner.

Mijn mening
Toen Bertina Mulder mij benaderde met de vraag of ik haar roman ‘De IJsselbrief’ wilde recenseren en daarbij aangaf dat Alzheimer in dit verhaal een rol speelt, was mijn interesse absoluut gewekt. Waarom? Omdat ik in mijn familie te maken heb gehad met Alzheimer.

In ‘De IJsselbrief’ kom ik mooie en ontroerende zinnen tegen waarvan ik graag een paar deel.

‘Mandy voelt zich lusteloos. Nu Rosalynn weer is vertrokken, valt de stilte als een deken over haar heen. Alleen de wandklok lijkt nog energie te hebben. Met treiterige tikken benadrukt hij het verstrijken van de tijd; kostbare tijd die ze nodig heeft om na te denken over haar situatie en haar toekomst.’

Bertina Mulder brengt de emoties van Mandy, die zo begrijpelijk zijn, op zo’n wijze over dat deze me niet in de koude kleren gaan zitten. Het is op zo’n realistische manier geschreven dat het bij mij gevoelens naar boven roept in voor mij herkenbare situaties.

Het proces dat Mandy door moet maken -deels bewust en deels onbewust- door de Alzheimer heeft de auteur zo intens beschreven dat die binnen komt. De worsteling die Mandy door moet maken door haar beginnende dementie, de bewustwording dat het geheugen haar in de steek laat en wat dit met haar doet. Want dat dit veel met Mandy doet blijkt wel wanneer ze het ook over een doodswens heeft. Dat die wens in alle heftigheid binnenkomt bij haar dochter snap ik heel goed. Ik vind het niet vreemd dat na het lezen van sommige van die gebeurtenissen de tranen over mijn wangen rollen…..

‘De schim die haar besluipt om haar langzaam maar zeker in bezit te nemen. Tot ze zich met opgeheven vuisten verzet; dan trekken de duistere flarden zich voor even terug in de schaduw, haar achterlatend met een bonkend hart.’

Het personage van Mandy is bijzonder goed uitgediept. Maar ook in Rosalynn haar personage kan ik me goed vinden. Haar bezorgdheid, ook al laat ze die niet altijd blijken aan haar moeder, is zeker aanwezig want Mandy woont immers alleen. Maar ook haar verdriet want langzamerhand ziet ze haar moeder verdwijnen…

De overige personages die zijn toegevoegd aan Mandy haar leven zijn ontzettend waardevol. Waarom? Daar kom je achter wanneer je ‘De IJsselbrief’ leest.

Bertina Mulder heeft op een mooie, warme en respectvolle wijze in haar roman ‘De IJsselbrief’ de liefde, het gemis van een geliefde, het besef van de ziekte dementie (Alzheimer) en de wens naar de dood beschreven. Ik vind deze roman een echte aanrader!

‘De IJsselbrief’ krijgt van mij 5 vette Sterren.