Cover

Door alle verschillende kleuren die gebruikt zijn voor het landschap en de lucht kan ik mijn ogen niet van de cover afhouden. Ook die prikkelende quotes van bekende auteurs onderop de cover trekken mijn aandacht, hierdoor lijkt me ‘De kleuren van het donker’ mij een intrigerende thriller toe.



Het verhaal

De jonge Patch en Saint zijn beste vrienden en trekken veel met elkaar op. Dertien is Patch wanneer hij weet te voorkomen dat er een meisje wordt ontvoerd. De ontvoerder neemt Patch mee in plaats van het ontsnapte meisje. Patch wordt wakker in een pikdonkere kamer en is in de veronderstelling dat hij helemaal alleen is. Hij is enigszins verward wanneer iemand zijn hand pakt. Haar stem helpt hem om het vol te houden in het donker. Zien doen ze elkaar niet maar Grace haar stem is in zijn geheugen gegrift. Dan weet Patch te ontsnappen maar van Grace ontbreekt elk spoor. Er wordt zelfs getwijfeld of ze wel echt bestaat. Patch is geobsedeerd door haar en hoopt haar te vinden.



Er gaan jaren overheen en Patch zijn beste jeugdvriendin Saint doet nog steeds onderzoek naar de man die Patch en Grace heeft ontvoerd. Ze weet dat Patch, de enige waar ze ooit van heeft gehouden, het vinden van de ontvoerder en van Grace de enige reden is om vol te houden om te blijven leven.



Mijn mening

Om lekker in ‘De kleuren van het donker’ van Chris Whitaker te komen heeft me zeker wat moeite gekost. In het begin kan ik dan ook geen touw vastknoppen aan het verhaal. Er wordt door de auteur in de korte hoofdstukken die hij gebruikt veel verteld. Om de lijntjes te leggen tussen de personages en de situaties heb ik geduld nodig. Want sommige daarvan worden pas na een aantal hoofdstukken duidelijk. Het verhaal verloopt voor mij wel wat traag.



Toch weet de auteur door de vele verschillende personages en gebeurtenissen mijn aandacht vast te houden. En hoe verder ik in het verhaal kom hoe meer moeite ik heb om de dikke pil weg te leggen.



Chris Whitaker heeft in ‘De kleuren van het donker’ veel maatschappelijke problemen verwerkt. Sommige van die problemen zijn door afschuwelijke meegemaakte situaties zeker begrijpelijk. Niet dat ik het gedrag goedkeur maar ik kan me goed voorstellen dat sommige personages hun gevoel willen verdoven. Andere personages vertonen gedrag die voor misstanden zorgen en niet door de beugel kunnen. Helaas gebeuren die ook in het echte leven…



Patch zijn personage, die echt van alles meemaakt, is enorm getekend door het leven. Zijn obsessie om Grace te vinden, drijft hem vaak tot het uiterste. De auteur heeft een uitklep voor hem bedacht die ik goed gevonden vind.
Het doorzettingsvermogen en de keuzes die Saint al op jonge maar ook op latere leeftijd maakt, krijgt van mij veel waardering. De sterke vriendschap tussen Patch en Saint raakt me ondanks wat ze allemaal mee maken en wat ze hebben gedaan.



Na het dichtslaan van het dikke boek heb ik mezelf wel de vraag gesteld of ik nu een gruwelijke thriller met veel relatieproblematiek of een roman met afgrijselijke gebeurtenissen heb gelezen. Ik blijf het antwoord schuldig. Wel weet ik dat ik het verhaal knap bedacht vind.



‘De kleuren van het donker’ krijgt van mij 3,5 vette sterren.