In het artikel ‘Wie is Era Richmen’ hebben jullie kunnen lezen dat Eric Bakker dit pseudoniem gebruikt. Natuurlijk heb ik aan de hand van het artikel en andere interviews die met Eric zijn gehouden een aantal vragen bedacht en aan hem voorgelegd.

De Jim Matteos serie is onlangs verschenen in een herziene druk. Heb je hiervoor de eerste twee thrillers herschreven?
Nee, bewust niet. Ik wilde geen wezenlijke zaken aan het verhaal wijzigen, ook om de verhaallijnen door de drie boeken heen geen geweld aan te doen. De vervolgdelen waren daarop al op elkaar afgestemd. Wel zijn mijn uitgever en ik nog een keer kritisch door de teksten heen gegaan en hebben hier en daar in de delen wat wijzigingen doorgevoerd. Onder andere ook om de drie delen op die vlakken congruent te laten zijn. Zo is bijvoorbeeld de hoofdstuk en plaatsaanduiding in de drie delen nu overal hetzelfde.

Stel je bent bezig met het schrijven aan een nieuw deel in de Jim Matteos serie. Je hebt er gisteravond tot laat aan het worstelen geweest met een actie die je maar niet naar je zin hebt kunnen verwoorden. Je bent eigenlijk met de smoor in op bed gegaan. Vandaag ben je in gesprek met een klant en tijdens het gesprek schiet je toch een enorm plot in gedachten. Wat doen je dan?
Zo snel als mogelijk noteer ik dat plot dan. Veelal in mijn iPhone als ik onderweg ben, maar thuis heb ik een zwart boekje waarin ik ook regelmatig aantekeningen maak van ideeën die me te binnen schieten en van zaken waar ik in het verhaal nog rekening mee moet houden.

In een interview met Thrillzone las ik de volgende quote van je: ‘Personages zijn op zichzelf niet uniek, alleen in de manier waarop je ze vormgeeft kun je veel van jezelf stoppen en daarmee maak je ze onderscheidend’. Welke eigenschappen en persoonlijke worstelingen heb je van jezelf verwerkt in je thrillers?
Ik heb daarmee zeker niet willen beweren dat ik veel eigenschappen van een geheim agent heb 😊, maar de worstelingen over de verrotte wereld waar Jim Matteos tegenaan loopt en de maatschappelijke aspecten die ik in de dialogen verwerk, zijn wel nadrukkelijk zaken die me erg bezig houden en waar ik me zorgen over maak. Op echt het persoonlijke vlak zijn de worstelingen die Jim heeft ten aanzien van het gedrag van zijn vader en het feit dat hij daardoor ervaart dat zijn inspanningen nooit goed genoeg zijn, wel terug te leiden naar eigen ervaringen. Overigens geldt ook dat ik eigenschappen die ik niet heb juist bij personages tot uiting breng, zodat ik stiekem een beetje kan ervaren hoe het is als ik die eigenschappen wel zou hebben.

Je werkt onder andere samen met een schrijfcoach. Je hebt je nieuwe manuscript voor feedback naar je schrijfcoach gestuurd. Je ontvangt van haar feedback die er behoorlijk bij je inhakt. Wat doe je dan om dit te relativeren? En ga je over de feedback in gesprek?
Ik werk sinds de Jim Matteos reeks met dezelfde schrijfcoach. De eerste keer dat ik mijn manuscript vol rode strepen terugkreeg, was het even schrikken. Vooral omdat ik – voordat ik het instuurde – de tekst zelf wel duizend keer had nagelezen en dacht de verhaallijn, plot, personages etc. goed in elkaar staken. Ook heb ik momenten gehad dat ik echt niet wist hoe ik de boel moest ombouwen (me realiserend dat mijn schrijfcoach een punt had). Met het relativeren heb ik niet zo’n moeite, want ik heb mijn schrijfcoach zelf en juist ingeschakeld om me die feedback te geven. Daarvoor openstaan helpt enorm om de kritische kanttekeningen in perspectief te plaatsen en dus te relativeren. Bovendien draagt het bij aan de ambitie die ik heb om een steeds betere auteur te worden.

Sommige situaties in je Jim Matteos thrillers vind ik erg realistisch en actueel. Kies je er bewust voor om de wereldproblematiek in je thrillers te verwerken?
Ja, zonder dat ik overigens veroordelend wil zijn over het een ander. De zaken die ik aanstip, probeer ik vaak van meerdere kanten te belichten in een poging lezers aan het denken te zetten. Iedereen moet uiteindelijk zelf bepalen wat hij of zij van iets vindt. Het actuele in mijn thrillers is trouwens wel een aardige omdat bijvoorbeeld Het Vicarius Genootschap qua manuscript al eind 2023 af was en nu – zoals lezers het ervaren – erg aansluit bij de huidige situatie in de wereld. Ook uit het 1e deel, De Saraceense Samenzwering (oorspronkelijk uit 2019), lijken de spanningen tussen Iran en Israël (helaas) weer actueel.

Tegenwoordig gaan er steeds meer auteurs in het Engels schrijven of vertalen ze hun eerder uitgegeven werk. Hoe denk jij daarover?
Om zelf in het Engels te gaan schrijven beheers ik de taal niet goed genoeg. Ik zou het fantastisch vinden als mijn werk wordt vertaald. Grappig dat je het vraagt, want ik ben nu samen met mijn literair agent, Dorine Holman, aan het onderzoeken om de Jim Matteos reeks te laten vertalen met als doel deze bij een buitenlandse uitgever onder te brengen. Waarschijnlijk geen makkelijke (en misschien onhaalbare) route, maar ik wil in ieder geval de mogelijkheden hebben bekeken, temeer omdat ik denk dat de verhalen van Jim Matteos zich gezien het internationale karakter er voor lenen.

Schrijven in opdracht, bijvoorbeeld een teambuildingsopdracht verwerkt in een verhaal waarbij je out of the box mag denken maar het mag geen gevaarlijke maar wel een spannende opdracht zijn. Zou je die uitdaging aangaan en hoe zou die opdracht eruit zien?
Daar vraag je me wat… ik heb zoiets nooit gedaan en zou er heel goed over na moeten denken of ik dat zou aannemen en hoe dat het er dan uit zou moeten zien. Als ik iets doe – en dat is bij schrijven niet anders – moet ik ervan overtuigd zijn dat ik daarin het beoogde resultaat kan neerzetten.

Heb je een boek waarvan je vindt dat iedereen dat eens zou moeten lezen? En nee, niet die van jezelf:-) Welk boek las je onlangs en wat vond je er van?
Dan kom ik toch uit op een “oudje”. Het Bourne Bedrog van Robert Ludlum. Dit is namelijk het boek geweest dat me op het spoor heeft gezet om ooit zelf een spannend boek te gaan schrijven. Ondanks dat er daarna nog veel tijd overheen is gegaan, is zijn boek altijd de drijfveer gebleven.
Ik heb net het boek “Het huis met het blauwe dak” van mijn schrijf collega Margareth Hillebrandt dichtgeslagen. Ondanks dat ik weinig romans lees, ben ik van haar werk zeer gecharmeerd. Ze weet op een luchtige manier zware thema’s als eenzaamheid in een goed geschreven verhaal neer te zetten.

‘Mijn thrillers zijn fictie. De verhalen van de getroffenen bij de goede doelen helaas keiharde realiteit’, is een quote die ik van je gelezen heb. Je schrijft al jaren thrillers. Zou je een biografie kunnen schrijven wanneer een van de getroffen je dit zou vragen?
Ook daarover zou ik goed moeten nadenken, want daarbij moet je het gevoel en de emotie zeer goed en verantwoord kunnen overbrengen. Als afgeleide van een biografie wil ik – hoewel nog ver weg – in mijn 7e (psychologische) thriller wel een poging wagen om een door ziekte getroffen personage neer te zetten. Hiervoor zal ik inderdaad in gesprek gaan met een getroffene.

Naast je baan in de vastgoedsector, het schrijven mag je ook graag sporten en hou je van snelle auto’s. Welke sport beoefen je? En daag jij jezelf daar ook in uit?
Ik golf (als het mooi weer is), zwem (1x in de week 1 kilometer), tennis, padel (onlangs begonnen met lessen) en zit af en toe op de spinning fiets.
Mezelf uitdagen doe ik zeker en ontaardt meestal in een soort obsessief gedrag – vindt vooral mijn omgeving – om steeds beter te worden (waarmee ik niet zeg dat ik er ook goed in ben 😊). Ik heb die competitie met mezelf nodig om dingen leuk te blijven vinden.

En dan de snelle auto’s, van welke snelle auto droom je? En denk je dat je die wens ooit kan realiseren?
Als kind had ik een lijstje met auto’s die ik ooit nog eens zou willen kopen (niet allemaal tegelijk uiteraard). De meeste modellen van dat lijstje bestaan allang niet meer. Porsche stond daar ook op en dat is toch nog steeds mijn favoriete merk. In 2009 heb ik die droom van start kunnen laten gaan door een tweedehands Cayman te kopen, een kleinere uitvoering van de 911.

Wanneer je dan toch aan het dromen bent….. Je krijgt het bericht dat De Saraceense Samenzwering verfilmd gaat worden en dat jijzelf daar ook een rol in mag spelen. Welke rol wil jij spelen en hoe ziet de rest van de Nederlandse cast eruit?
Haha, vooropgesteld: ik zou een heel slechte acteur zijn en omdat ik in dat geval natuurlijk Jim Matteos zou willen spelen gaat die vlieger al helemaal niet op. Ondanks al mijn gesport (😊) kan ik niet tippen aan de competenties die hij heeft. Welke Nederlandse acteurs/actrices er verder in de Nederlandse cast zouden moeten zitten, zou ik echt niet kunnen benoemen omdat ik weinig Nederlandse series/speelfilms volg. Gezien het internationale karakter van de Jim Matteos reeks zou ik overigens eerder aan een Amerikaanse cast denken…

Het derde deel van de Jim Matteos serie is al een paar maanden uit, ben je al begonnen met iets nieuws te schrijven? En kun je daar al wat over vertellen?
Voor zover iets in een hokje kan worden gestopt, heeft mijn volgende (6e) boek het karakter van een psychologische thriller. Ik schrijf dat vanuit twee vrouwelijke hoofdpersonages en in de “ik-vorm”. Voor mij weer een nieuwe dimensie ten opzichte van de Jim Matteos reeks en de boeken daarvoor. Deze psychologische thriller zal in ieder geval een vervolg krijgen omdat er in mijn hoofd al ideeën rondspoken voor een nummer 7 (waarin de door ziekte getroffene dus een rol krijgt). Ook vormen de eerste gedachtespinsels zich al in mijn brein al voor een vierde deel in de Jim Matteos reeks.

Tijdens het schrijven heb je altijd muziek aan staan. Waar heb je naar geluisterd tijdens het beantwoorden van deze interviewvragen?
Het nieuwe album van Dream Theater, toch wel een van mijn favoriete bands. Vooral het epische nummer The Shadow Man Incident vind ik van grote klasse. Naast dat het album ideeën voor mijn volgende boek(en) oplevert door de teksten en de sfeer die het ademt, is dit nummer een voorbeeld van hoe voor mij een goede thriller in elkaar steekt. Ik probeer het schrijven van mijn thrillers te benaderen als het componeren van een stuk muziek. Complexe lijnen, tempowisselingen, verrassende wendingen, soms hard en af en toe een gevoelige snaar.

Het kan zijn dat je dit liever privé houdt maar wil je ook iets vertellen over je gezin?
Ons gezin is maar klein en bestaat slechts uit Inge (mijn partner) en onze 2-jarige asielpoes Maggie, die zich niets aantrekt van onze pogingen haar enige opvoeding bij te brengen. We wonen in Limmen, een dorp onder de rook van Alkmaar en onderdeel van de gemeente Castricum.

Eric ik wil je graag bedanken voor onze fijne samenwerking en de tijd die je hebt vrijgemaakt voor Boek2Musch!
Heel graag gedaan. Dank voor je originele vragen!