Recensie Roman

De Hooikinderen van Eva Linden, uitgegeven door uitgeverij Phoenix Books

Cover

Nu vind ik covers wanneer daar een natuurlijke omgeving op staat erg mooi, en op deze staan dan ook nog prachtige veldbloemen, waaronder klaprozen en die vind ik schitterend. Wel vind ik dat de jongedame die in het gras zit, wel erg schoon is. Ze werkt toch op een boerderij?



Het verhaal

Na het overlijden van hun moeder lopen de gemoederen in het gezin waar Suzanna deel vanuit maakt vaak hoog op. Op een dag besluit Suzanna’s vader dat zij zo snel mogelijk moet vertrekken. Haar oudste zus Beatrijs komt nog voor haar op maar dat mag niet baten. Kort daarna vertrekt Suzanna naar haar oom en tante die een boerderij runnen in een klein gehuchtje gelegen in het Franstalige Wallonië. Haar meedogenloze oom eist van Suzanna dat ze hard werkt en veel liefde krijgt ze dan ook niet. De brieven die ze van haar zus Beatrijs krijgt, zorgen ervoor dat Suzanna het op de boerderij volhoudt.



Wanneer de oorlog is begonnen merken ze er op de boerderij in het begin niet zoveel van. Op een dag ontdekt Suzanna dat de boerderij een vreselijk geheim verbergt. Lukt het haar om tijdens de oorlog en de confrontaties met haar oom, zichzelf en de mensen waarvan ze houdt te beschermen….



Wanneer Suzanna na vier lange jaren eindelijk weer naar huis terugkeert, is het de vraag of ze nog dezelfde is als toen ze destijds vertrok.



Mijn mening

Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik eigenlijk niet zo van verhalen ben waar een waargebeurde oorlog in voorkomt. Door de tekst die ik op de achterflap van het boek ‘De Hooikinderen’ van Eva Linden las, was ik om en wilde ik deze roman tóch graag lezen. Misschien komt het omdat het verhaal gebaseerd is op de anekdote die Eva’s grootmoeder telkens opnieuw vertelde, over haar vlucht uit het weeshuis. Het deed me onbewust denken aan de verhalen die ik vroeger bij mijn familie hoorde over de oorlog.



De brieven die Suzanna uitwisselt met haar zus Beatrijs zijn op een meelevende wijze geschreven. In de gedetailleerde schrijfsels van Suzanne zijn haar hartkreten voelbaar. De verantwoordelijkheid over het geheim op de boerderij en het moeten zwijgen daarover, wegen zwaar voor Suzanna.



Suzanna haar personage maakt tijdens de oorlog veel mee waardoor zij zich van een 14 jarig onzeker pubermeisje ontwikkelt naar een sterke jonge vrouw. Die ontwikkeling, die gepaard gaan met de benodigde emoties zijn door de auteur op een realistische wijze weergegeven. 



Ondanks dat ik de roman ‘De Hooikinderen’ dat vanuit het perspectief van Suzanne is geschreven, niet een ruk uit heb kunnen lezen, maar dit in gedeeltes heb moeten doen, bleef het verhaal ondertussen wel in mijn gedachten hangen. De keuze van de auteur om ‘De Hooikinderen’ in niet al te lange hoofdstukken in te delen heeft daarbij geholpen. 



Het boek is voorzien van prachtig binnenwerk, wat is ontworpen door Designs By Lotte, heeft mijn leesplezier absoluut verhoogd. 



‘De Hooikinderen’ krijgt van mij 4 sterren.