Cover

De cover vind ik aan de ene kant best angstaanjagend en aan de andere kant intrigerend. Donkere figuren reiken naar de vogel in het licht….en dan de titel ‘De Genadestoel’ wat betekent dit allemaal? Het hele plaatje heeft aantrekkingskracht op mij en ik blijf aan het boek denken.



Het verhaal

Rechercheurs Washington Poe en Tilly Bradshaw zijn op een plaats delict waar een gestenigd lichaam vastgeketend aan een boom is aangetroffen. Het lichaam zit vol religieuze tatoeages maar een aantal wijken daarvan af. Die tatoeages lijken op codes. Ze proberen deze te ontcijferen maar het lukt zelfs Tilly Bradshaw niet.



Het onderzoek hebben beide rechercheurs nog maar net opgestart wanneer duidelijk wordt dat deze moordzaak een link heeft met het afgrijselijke drama dat 15 jaar geleden heeft plaats gevonden. Een hele familie is toen door een heel jong meisje afgeslacht.



Al snel komen Poe en Bradshaw en hun stagiair, die door Poe Snoopy wordt genoemd, er achter dat mensen het vreselijk vinden om over de geheimzinnige genadestoel te praten. Ze klappen dicht en weigeren om over die stoel te praten, ze beroven zich liever zelf van het leven. Washington Poe beseft zich dat dit een zeer complexe zaak is! Hij en Tilly zullen alles uit de kast moeten halen om boven tafel te krijgen hoe deze incidenten met elkaar verbonden zijn.



Het ergste van alles is dat echt niets maar dan ook niets zo is zoals het lijkt!



Mijn mening

Voor mij is de thriller ‘De Genadestoel’ de eerste kennismaking met het rechercheursduo Washington Poe en Tilly Bradshaw. En ik heb van deze adembenemende thriller genoten. De humor en sarcasme dat M.W. Craven heeft verwerkt in dit verhaal, daar heb ik van genoten. Ik heb regelmatig zitten grinniken. 



De auteur heeft ervoor gekozen om ‘De Genadestoel’ te laten vertellen door rechercheur Washington Poe. Ik leer hierdoor zijn personage goed kennen. Washington Poe weet zijn harde kant van zijn personage goed te verkopen en dat vind ik erg knap hoor. Toch heb ik ook zijn zachte kant gezien, zeker met betrekking tot zijn naaste collega maar ook bij een ander personage. Wat ik ook erg mooi vind, zijn de verschillen tussen de twee rechercheurs, deze zijn voor mij al snel duidelijk. Ondanks die verschillen is hun samenwerking en de vriendschappelijke band tussen de twee is erg fijn om te lezen. Ze weten precies wat ze aan elkaar hebben. 



In ‘De Genadestoel’ heeft M.W. Craven gruwelijke onderwerpen zoals onder andere moord, martelingen en kindermishandeling verwerkt. Het komt allemaal werkelijkheidsgetrouw over. Het verhaal zit zo goed in elkaar ondanks de hoeveelheid aan gebeurtenissen die door de auteur er in zijn verwerkt. En dan de ontknoping, jeetje en het vervolg daarop…..Dikke complimenten! 

M.W. Craven heeft er een fan bij!



‘De Genadestoel’ krijgt van mij 5 dikke vette sterren!