Cover
 
Graag doe ik de aanname dat de cover mij een stukje van het dorpje Fragolin in de Provence laat zien. Het ziet er erg mooi uit in ieder geval. Misschien moet ik zelf eens een keer een kijkje gaan nemen in de Provence.



Het verhaal
 
Na een hectische periode is de rust teruggekeerd en zijn de dagen voor Madame le Commissaire Isabelle Bonnet eindelijk overzichtelijk. Nu ze tijd heeft, neemt Isabelle het er wel even van. Ze gaat joggen door de prachtige lavendelvelden en neemt ze ’s middags een duik in de azuurblauwe zee. Haar vriendin Clodine vindt het gezellig dat Isabelle nu tijd heeft om samen een cafe au lait of een glas wijn te drinken.



De rust is van korte duur want Apollinaire, Isabelle’s assistent laat haar weten dat hij haast een jonge vrouw heeft aangereden. De vrouw is verward en herinnert zich niets meer! Isabelle en Apollinaire proberen van alles om de identiteit van de vrouw te achterhalen. Maar helaas….. de naam van de vrouw blijft een mysterie. Isabelle neemt dan een beslissing waarvan ze niet had verwacht dat deze grote gevolgen zou hebben…



Mijn mening
 
Deze Provence thriller over Madame le Commissaire Isabelle Bonnet is het zevende deel in deze serie. Voor mij is dit boek het eerste deel dat ik heb gelezen en heb wel gemerkt dat ik informatie mis over Madame le Commissaire. Toch heeft de auteur Pierre Martin, dit is een pseudoniem, ervoor gezorgd dat het niet een te groot gemis is en dat het verhaal goed te volgen is.



In het begin van het verhaal miste ik van Isabelle Bonnet haar pro-activiteit en ook vind ik haar assistent Apollinaire wat klunzig overkomen. Fijn vind ik het, dat door de verschillende acties die Isabelle en Apollinaire ondernemen, om er achter te komen wat de naam van de vrouw zonder geheugen is, daar verandering in komt. Er komt letterlijk meer vaart in het verhaal waardoor deze ook fijner wegleest.

Isabelle heeft een modern liefdesleven die af en toe best complex is maar Isabelle weet daar goed mee om te gaan. Ik vind dit tof bedacht van de auteur, hij wijkt hiermee af van de geijkte en verwachte paden. Ik hou daar wel van! 


Wanneer Isabelle bijna aan het einde van het verhaal een hele andere kant van haar personage laat zien, overrompeld de auteur mij hier op een positieve manier helemaal mee.



Ondanks dat ik ‘Madame le Commissaire en de vrouw zonder geheugen’ een goed verhaal vind, zijn er toch wel een aantal zaken waardoor mijn mond openviel van verbazing. Dit kan totaal aan mijn eigen normen en waarden liggen en om niet te spoileren kan ik niet aangeven waar het overgaat. Ik hou het maar op een verschil in cultuur. 



‘Madame le Commissaire en de vrouw zonder geheugen’ krijgt van mij 3,5 sterren.