Cover
‘Aww wat een schatje’ denk ik gelijk wanneer ik het hondje zittend op een stoel op de cover van ‘Pootjes op Park Avenue’ zie staan. Er worden foto’s door een man van het hondje gemaakt. De vrouw die naast hem staat zorgt er voor dat het hondje de goede richting op kijkt. De cover ziet er lief en aandoenlijk uit.

Het verhaal
Scout had nooit verwacht dat ze de man waar ze jaren geleden smoorverliefd en halsoverkop mee getrouwd was om een gunst moet vragen. Ze heeft Lane immers al jaren niet meer gezien. Door een enorme fout tijdens een fotoshoot heeft ze een bichon frisé (hondenras) nodig. En laat haar man nu zo’n hondje hebben. Schoorvoetend en met het schaamrood op de kaken gaat Scout naar Lane zijn appartement en hoopt dat ze het hondje mag lenen.

Lane is enorm verbaasd dat Scout na jaren ineens bij hem op de stoep staat. Zijn hart maakt een vreugdesprongetje want hij is de spontane en positief ingestelde Scout in al die jaren nooit vergeten. Hij wil haar dan ook graag helpen met alles wat ze vraagt. Alleen een ding kan hij echt niet….

Mijn mening
Wat heeft Stefanie London een heerlijke humorvolle en meeslepende schrijfstijl. Ik heb bijna onder de tafel gelegen van het lachen toen ik over de enorme fout van Scout las. Ik zag het helemaal voor mij gebeuren. Zielig voor het hondje en Scout natuurlijk maar het is zo hilarisch beschreven.

‘Pootjes op Park Avenue’ is een heerlijke roman waarin Scout haar leven centraal staat. Haar jeugd is allesbehalve vloeiend verlopen en heeft de nodige littekens achtergelaten. Ondanks dat heeft Scout een ontwapenende persoonlijkheid en heeft ze alles voor haar jongere zusje Lizzie over. In ‘Pootjes op Park Avenue’ hebben Scout maar ook Lane niet makkelijk met keuzes die ze moeten maken in verschillende situaties. Het is mooi om te lezen dat beide personages hierdoor en alle emoties die daar mee gepaard gaan zich ontwikkelen.

Tijdens het lezen van deze roman heb ik veel gelachen, ben ik verontwaardigd maar ook boos geweest. De auteur heeft me enorm mee laten leven en ik heb dan ook genoten.
En bij het einde van ‘Pootjes op Park Avenue?’ lagen de zakdoekjes binnen handbereik en dat was maar goed ook!

‘Pootjes op Park Avenue’ krijgt van mij 4 vette sterren.